Hoi, Ik ben Farid, ook gekend als Faroud.

Geboren in België, maar geadopteerd door Belgische pleegouders, groeide ik op in een wereld waarin ik vaak het gevoel had nergens helemaal thuis te horen.
Mijn roots liggen in Marokko, maar die voelde ik nauwelijks.
Tegelijkertijd voelde ik me ook nooit volledig Belg.

De relatie met mijn pleegouders was niet makkelijk en vanaf mijn 15e stond ik er alleen voor.
Alleen wonen op zo’n jonge leeftijd heeft mijn gevoel van eenzaamheid versterkt.
Het gevoel nergens écht bij te horen en het ontbreken van een thuisbasis hebben me gevormd, maar het was ook zwaar.

Toch vond ik in die eenzaamheid iets krachtigs: de ruimte om mijn eigen identiteit te ontdekken.
Muziek maken is een van de manieren waarop ik die zoektocht vormgeef en mijn verhaal vertel.

Onlangs heb ik een song geschreven dat voor mij weerspiegelt wat eenzaamheid betekent.
Het nummer is donker en intens, maar het bevat ook licht, een sprankje hoop dat er aan het einde van de tunnel altijd iets moois kan zijn.
Dit is mijn cadeau aan de wereld en iedereen die ooit geconfronteerd is met eenzaamheid, je kan het hieronder gratis downloaden

Mijn weg was niet gemakkelijk, maar het heeft me gemaakt tot wie ik ben vandaag.
En dat is iets wat ik met trots omarm en wil delen met jullie.

Fijne feesten !

groetjes, Faroud

Nadat ik dit jaar Remco Evenepoel op een fenomenale manier zag schitteren, vooral tijdens de Tour de France en de Olympische Spelen, voelde ik me als fan zó geïnspireerd dat ik er een lied over móést maken.

Zijn prestaties raakten me diep, en dit is mijn manier om dat gevoel te delen.

Tijdens een van mijn muzikale avonturen belandde ik bij iemand die op dat moment bezig was met het opnemen van Foute Vrienden.

Hij vroeg me of ik zin had om mee te doen en om Thomas Smith flink te laten schrikken op de Groenplaats.

Mission accomplished, zou ik zeggen! 😉

In 2006 deed ik mee aan de Cassius Workshop, een remixwedstrijd die via MySpace werd georganiseerd door de legendarische Franse cultband Cassius.

Nou ja, een echte remixwedstrijd was het niet, Cassius deelde hun acapella’s en iedereen kon er zijn eigen draai aan geven.

Met zo’n 500 inzendingen was het een enorm project

ik had het geluk om er kort iets over te mogen vertellen in het muziekmagazine Tsugi.